لله الحمد قبل کل کلامبه صفات الجلال و الاکرامهر چه مفهوم عقل و ادراک استساحت قدس او از آن پاک استبه هوا و هوس در او نرسیتا ز لا نگذری به هو نرسیای همه قدسیان قدوسیگرد کوی تو در زمین بوسی!پرتو روی توست از همه سوهمه را رو به توست از همه روقطع این ره به راه‌پیماییکی توان گر تو راه ننمایی ؟بنما ره! که طالب راهیمره به سوی تو از تو می‌خواهیماحدی، لیک مرجع اعدادواحدی، لیک مجمع اضداداولی و تو را بدایت نیآخری و تو را نهایت نیذات تو در سرادقات جلالاز ازل تا ابد به یک منوالبر تو کس نیست آمر و ناهیهمه آن می‌کنی که می‌خواهیای جهانی به کام، از در تو!کام خواهم نه دام از در توبه جوار خودم رهی بنمای!در حریم دلم دری بگشای!غایب از من، مرا حضوری بخش!به سروری رسان و نوری بخش!هر چه غیر از تو، ز آن نفورم کن!پای تا فرق غرق نورم کن!چند باشم ز خودپرستی خویشبند، در تنگنای هستی خویش؟وارهانم ز ننگ این تنگی!برسانم به رنگ بی‌رنگی!می‌پرد مرغ همتم گستاخدر ریاض امید، شاخ به شاخکه ز بام تو دانه‌ای چینمیا ز نامت نشانه‌ای بینمای که پیش تو راز پنهانمآشکارست! تا به کی خوانمبر تو این نامهٔ پریشانی؟چون تو حرفا به حرف می‌دانیچون کند دست قهرمان اجلطی این نامهٔ خطا و خلل،ز آب عفوش ورق بشوی نخست!پس به کلک کرم که در کف توست،بهر آزادی‌ام برات نویس!وز خطاها خط نجات نویس!

--------------------------------------------