خون قبیله ی پدرم عبری است ، خط زبان مادری ام تازی

از بس که دشنه در جگرم دارم ، افتاده ام به قافیه پردازی

جسمم به کفــر نیچــه می اندیشد ، روحـــم به سهرودی و مولانا

یک قسمتم یهودی اتریشی است ، یک قسمتم مسیحی قفقازی

اندیشه های من هگلی امّا ، واگوبه های من فوکویامایی است

انبوهـی از غوامض فکـــری را حل کـــرده است علم لغت بازی

تلفیق عقل و عرف و ولنگاری ، آموزش شریعت و خوشباشی

درک نبــوغ فلسفـی خیّـــام ، با فال خواجـــه حافــظ شیرازی

ما سوژه هـــای خنده ی دنیاییم ، وقتی کـــه یک فقیر گنابادی

با یک دو پاره ذکر و سه تا حق حق ، اقدام می کند به براندازی

می ترسم از تذَبذَب یارانم ، گفتی برادرم شده ای؟ باشد

اثبـات کــن برادری خود را ،  باید مــرا بــــه چـــاه بیندازی*

-----------------------------------------------------------------------------

مثل «داش آکل» کـــه برق چشم یک دختر به بادش داده باشد

مثل یک «فرمان» که نارو خوردن از «قیصر» به بادش داده باشد ـ

ـ بغض دارم؛ بغض، چون مردی که بی رحمانه ترکش کرده باشی

بدتر از آن، مثل فــرزندی کــــه یک مـــادر بــــــه بادش داده باشد

بغض دارم؛ بغض از تصویر دنیایی کـــه بی تو جای من نیست

بغض دارم؛ مثل یک «باور» که یک «یاور» به بادش داده باشد

مثل «دارا» یی کــه «اسکندر» ذلیلش کرده باشد درد دارد

پشت سالاری که دست غدر همسنگر به بادش داده باشد

حال من؟؟؟: حالِِ غرورِ شاعرِ فحلی که شاگردِ عزیزش

با سرآمد خواندنِ یک شاعــــرِ دیگر بـه بادش داده باشد

شانه ام هم وزنِ نامِ خانه ام ویران و رنج آجین و زخمی است

مثل یک کشور کــــه ظلم حاکمی خودسر به بادش داده باشد

شرمگاه مُرده برمی خیزد؛ امّــــا برنخواهد خاست هرگـــز

پشتِ گرمی که خیانت دیدن از همسر به بادش داده باشد

حسِّ مافوقِ به سربازان خیانت کرده حسّ دردناکی است

مثل ایمانـــی کــه کفرِ شخصِ پیغمبر به بادش داده باشد

بغض دارم؛ بغض، هم سنگِ «برادرخوانده» یِ خودخوانده ای که

نارفیقی ،  تحتِ نامِ نامــیِ «خواهــــر» بــــه بـــادش داده باشد

شکّ ندارم که تـو برمی گردی؛ امّا بر نخواهد گشت دیگر

حرمتِ شعری که مدحِ یک ستم پرور به بادش داده باشد

شانه یعنی مار؟؟ ...یا نه! مار یعنی شانه؟؟... تعبیر دقیقش ؟؟؟

- شانه، یعنـــی هرچه یک هم گریه با خنجر به بادش داده باشد

-----------------------------------------------------------------------------

خداوندا مــــرا ايــن بار ارضا مي كنـی يا نه ؟!

بگــو قلب مــرا آغـــوش دريا مي كنی يا نه ؟!

هوس كردم كــه با ترياک و بنگ و باده بنشينم

دوباره ســور و ساتم را مهيّا مي كنی يا نه ؟!

ببين! مــن يـــوسفم امّا، كمی تا قسمتی ناپاک

مــــرا مهمان آغوش زليـــخا مي كنــــی يا نه ؟!

مرا ای اوّلين و آخريــــــــن زنجيــــــر شوريـــدن

رها از طعنه ها، زخم زبان ها می كنی يا نه ؟!

رها كن آسمان ها را، بيا اين جا قضاوت كن

ببينم در زمين يک مرد پيدا مي كنــی يا نه ؟!

خدايا حاجتــــی دارم كه بايد مطمئـــــن باشم

تو هم مثل همه امروز و فردا مي كنی يا نه ؟!

مرا از ننگ آدم بودن و بيهــــــــوده فــــرسودن

اميـــــد آخــــرين من! مبـــرّا می كنی يا نه ؟!

براي آخــريــن پرسش، و حتّی آخرين تهديد

قيامت را بگو ـ مردانه ـ برپا مي كنـی يا نه ؟!

-------------------------------------------------------------

 ماتم سرای چشم تو سور دمادم است

 زيباترين بهشت خدا، اين جهنــم است

 عيسی قلم قلم سر هـر كوچــــه ريخته است

 جنسی که در بساط زمين نيست، مريم است

 بايد شنيد و زجر كشيد و سكوت كــرد

 كه زندگی تجسم مرگی مسلم است

 وقتی تـو نيستـی سند ماه و ســال من

 هر هفته، هشت روز به نام محرم است

 حوای من! به شهـوت ابليس تن بده!

 بی غيرتـــــی علامت اولاد آدم است

 خاكش پر از پلشتــی روح شغــــادهاست

 سهراب شاهنامه اين شهر، رستم است

 در بيستون برای چــــه علاف مانده‌ ای؟

 فرهاد جان! برای تو هيماليا كم است!

-------------------------------------------------------